Przejdź do zawartości

Ruggeller Riet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ruggeller Riet
Ilustracja
rezerwat przyrody
Państwo

 Liechtenstein

Położenie

Ruggell, Schellenberg

Data utworzenia

1978

Powierzchnia

90,85 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie Liechtensteinu
Mapa konturowa Liechtensteinu, u góry znajduje się punkt z opisem „Ruggeller Riet”
Ziemia47°15′15,1″N 9°32′49,6″E/47,254194 9,547111

Ruggeller Riet (Haslermahd) – rezerwat przyrody w północnym Liechtensteinie, w gminach Ruggell i Schellenberg, chroniący nadreński kompleks torfowisk o tej samej nazwie. Powołany został w 1978 roku[1], a jego powierzchnia wynosi 90,85 ha[2].

Torfowiska

[edytuj | edytuj kod]

Podczas zlodowoceń plejstoceńskich cała dolina górnego Renu była zajmowana przez lodowiec, który cofając się, pozostawiał na terenie dzisiejszego Liechtensteinu niewielkie, bezodpływowe jeziorka wytopiskowe. Zbiorniki te ulegały eutrofizacji, a w konsekwencji stopniowemu zamulaniu i zarastaniu[3]. Jedynie największe jezioro (Egelsee w gminie Mauren) dotrwało czasów historycznych, natomiast pozostałe dały początek bagniskom i torfowiskom. Taki los spotkał również kompleks jeziorek na północnym przedgórzu Eschnerbergu, które przekształciły się w torfowiska[3].

Już w późnym średniowieczu na żyznych madach w okolicach Ruggeller Riet uprawiano rolę, jednak największa ekspansja rolnictwa miała miejsce w XVIII i XIX wieku. W tych czasach podzielono również grunty między osoby prywatne, skarb państwa i związki rolnicze. Osuszanie bagien i przekształcanie zróżnicowanych łąk w monokultury zbożowe spowodowały znaczne obniżenie bioróżnorodności[3]. Ponadto do degradacji ekosystemu przysłużyło się także wydobycie torfu, którego zaprzestano dopiero w drugiej połowie XX wieku[3]. Dawniej bagna były odwadniane przez dwa potoki: Spiersbach i Mölibach, które w XX wieku uległy całkowitej regulacji[4].

Działania ochronne na torfowiskach Ruggeller Riet podjęto dopiero w latach siedemdziesiątych XX wieku. W 1970 roku powstało lokalne Towarzystwo Botaniczno-Zoologiczne (niem. Botanisch-Zoologische Gesellschaft), które prowadziło działania mające na celu ochronę torfowisk[3]. W roku 1978 powołano rezerwat przyrody o powierzchni 90,85 ha[2] (największy w Księstwie), natomiast w 1991 bagna zostały objęte ochroną w ramach konwencji ramsarskiej i pozostają jedynym obszarem Ramsar na terenie Liechtensteinu[5].

Roślinność i fauna

[edytuj | edytuj kod]

Rezerwat Ruggeller Riet charakteryzuje się wyjątkową bioróżnorodnością w skali Księstwa i doliny górnego Renu. Na wilgotnych łąkach dominują trawy i rośliny ciborowate (m.in. trzęślica modra, marzyca ruda czy kłoć wiechowata), występuje tu też szereg gatunków chronionych[3]. Osobliwością rezerwatu są kwitnące na wiosnę fioletowe kosaćce syberyjskie, które porastają większość torfowisk[6]. Wzdłuż dawnych potoków, których śladem są częściowo renaturyzowane rowy, rosną pojedynczo stare drzewa, w tym olchy i pomnikowe wierzby.

Trawy i zakrzewienia są miejscem zamieszkania dla tysięcy gatunków bezkręgowców oraz ostoją dla ptaków, a w bardziej wilgotnych miejscach żyją płazy[6]. Do 1997 roku na terenie Ruggeller Riet gniazdowały zagrożone wyginięciem kuliki wielkie, a współcześnie często żerują na terenie rezerwatu[3]. Ponadto pojawiać się tu zaczęły bociany białe[6].

W 1990 roku udokumentowano stąd 736 gatunków roślin i 1631 gatunków zwierząt[3].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ruggeller Riet – Historisches Lexikon [online], historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-15] (niem.).
  2. a b Geodatenportal - Natur und Landeschaft [online], geodaten.llv.li [dostęp 2021-08-15].
  3. a b c d e f g h Ruggeller Riet – Historisches Lexikon [online], historisches-lexikon.li [dostęp 2021-08-15] (niem.).
  4. Schützenswerte Objekte, Lebensräume und Landschaften innerhalb der Siedlung. Gemeinde Ruggell, Amt für Wald, Natur und Landschaft, 2011.
  5. Ruggeller Riet | Ramsar Sites Information Service [online], rsis.ramsar.org [dostęp 2021-08-16].
  6. a b c Ruggeller Riet [online], tourismus.li [dostęp 2021-08-16].